«Τ΄ άστριου» (λίγο νωρίτερα για να σας προλάβω όλους!)

Από τον Βαγγέλη Β. Πουρνάρα,

«Τ΄ άστριου» (λίγο νωρίτερα για να σας προλάβω όλους!)

Καλή σας μέρα φίλοι μου, καλή σας μέρα φίλες,

σκορπώ ευχές, «από καρδιάς», πανέμορφες, ποικίλες.

Υγεία να ΄χετε «παιδιά», υγεία πάνω απ΄ όλα

και να υπάρχει πάντοτε, φαί στην κατσαρόλα.

Οι παντρεμένοι να «φορούν», χαμόγελο στα χείλια,

να ΄χουν δουλειά, καλά λεφτά και μία «ζιάρη» φαμίλια!

Να μην τη χύνουνε ποτέ, τη χύτρα με το.. γάλα,

να περισσεύει η χαρά, να λείπει η «γκριζιάλα!»

-Οι τραχανάδες, δυο ειδών, ο ένας δίχως λάδι,

με τη γυναίκα το πρωί, για φαγητό το βράδυ!-

Οι «μαναχοί» να οπλιστούν, με κράνη και με ξίφη,

να «γκιζερίσουνε» παντού, μέχρι να βρούνε νύφη!

Του καθενός επιλογή και το τονίζω πάλι,

πολλοί, δεν θέλουν «συλλουή», να έχουν στο κεφάλι!

Ο «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ» της καρδιάς, νέα αρχή να κάνει,

να πιάσουνε τους στόχους τους, «ΠΟΕ» και «ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ». 

Για κείνους που δεχτήκανε, της πίκρας το μαχαίρι,

να είναι χάδι-βάλσαμο, της θύμησης τ΄αγέρι.

Χαράς να είναι προπομπός, το κάθε σταυροδρόμι,

να κάνουν χρόνους δυνατούς, οι Μαραθωνοδρόμοι!

Γεμάτος να ΄ναι με χαρές, του δεκαοκτώ ο χρόνος,

να συνεχίσει τη γραφή, ο φίλος μου ο Θώμος

Να λάμψει το χαμόγελο, να γνέψει η ελπίδα,

να στηριχτεί στα πόδια της και πάλι η πατρίδα. 

Να βρουν «ντιάκι» αντοχής, του κόσμου οι μονάχοι,

των ξεχασμένων η κραυγή, σκέψης να γίνει στάχυ.

Να μην ακούμε συνεχώς, φόρων καινούριων, ήχο,

φτάνουν αυτοί, που άδικα, μας φόρτωσαν στο «ζ΄νίχο!»

Να στερηθούν τα «ζούζουλα», στιγμές για «μαναφλούκια»,

να μην μπορούν στο διάβα σας, να στήνουνε παλούκια!

Αυτοί που λένε «μέτσινα» και κάνουνε το μάγκα,

η πιο πικάντικη τροφή, να γίνουν στη «μαρμάγκα!»

0ι πεθερές, λόγο καλό, να ..πλάθουνε στα χείλια,

αν θέλουνε οι νύφες τους, να σκάσουν απ΄ τη ζήλεια!

Και τα παιδιά της ξενιτιάς, αγόρια και κυράδες

να ΄ρθούνε πίσω μια χαρά και με πολλούς παράδες.

Στην ξιφασκία δεύτερη, παγκόσμια, η Δώρα*,

της εύχομαι και το χρυσό, στολίδι για τη χώρα.

Και της Σταυρούλας* ήτανε, σπουδαία η πορεία,

στο άθλημα τάε κβο ντο, έγραψε ιστορία!

Τον Λάλο τον Δημήτριο, να επαινέσω θέλω,

σκηνοθεσίας λειτουργός, του βγάζω το καπέλο!

Ζωγράφος καταξίωσης, ο Θοδωρής ο Λάλος,

σε λίγα χρόνια έγινε, στην τέχνη του μεγάλος!

Οι κοπελιές στο βόλει, στολίδι για την πόλη,

πρωτάθλημα και θα χαρεί, η Ελασσόνα όλη!

Η Παπαδήμου Βαγγελιώ, στην ξενιτιά διαπρέπει,

με το παράσημο καρδιάς, να την τιμήσω πρέπει.

Ασημικά και πρόσφορα στης σκέψης το ντουλάπι,

της προσφοράς εγκώμια, στην Ντούμου την Αγάπη ! 

Αντανακλούν οι συνειρμοί , σε όσους βρίσκουν τρόπους 

και χτίζουν γέφυρες ζωής, μαζί με συνανθρώπους

Στον ρου της σκέψης αναρτώ, εκτίμησης ταμπέλα,

ταιριάζουν έπαινοι στον Σεφ, Νικόλαο Γκονέλα !

Πιστός στης γνώσης το στρατί, στης έκφρασης τον «όργο»

δείγματα έξοχης γραφής, απ΄το Μπαλή το Γιώργο! 

Στους δυο Συλλόγους, Αθηνών και στη Θεσσαλονίκη

μπράβο τρανό από καρδιάς, θαρρώ πως τους ανήκει!

Για τις σπουδαίες του δουλειές, εγκώμιο μεγάλο,

στον σκηνοθέτη-ηθοποιό,Θεόφιλο τον Λάλο!

Ήθος, αλήθεια, σεβασμός, στου Χρήστου τη γραφίδα,

συγχαρητήρια πολλά, για την Ιστοσελίδα. 

Και στον Βασίλη των νικών, το «εύγε» του ανήκει,

πλέκω εγκώμια καρδιάς, στον Παπαμαργαρίτη.

Στον Χρήστο Τζιέρα που τιμά, μαγειρική και τόπο,

να γίνει το κατάστημα, μες στην Αθήνα πρώτο!

Σε όλους, όσοι μαγαζιά ανοίγουνε καινούρια,

τους εύχομαι καλές δουλειές και πάντοτε με..φούρια!

Στον Σύλλογο των Κρανιωτών, μία μονάχα φράση,

συγχαρητήρια θερμά, για την πολλή του δράση!

Οι κυνηγοί στα..πόστα τους και πάντα με υγεία,

να «κριτσινούν» από λαγούς και χοίρους τα ψυγεία!

Χριστός γεννάται, τι χαρά, γιορτάζει όλη η πλάση

κι ο νους σε χρόνια μακρινά, ζητά να πλησιάσει..

///////

Γυρνά στα μέρη τα παλιά, γυρνά στα περασμένα, 

τότε που στράτες παίρναμε, με «στράνια» μπαλωμένα.

Το «άστριου» ήτανε προσμονή και ζωγραφιά στα χείλη,

οι κόλλες, πάντα ..προσφορά, απ΄ τον μανάβη «Μπίλη!»

Μετά στα ξύλα κόλλημα, με μπόλικο ζυμάρι,

το βλέπαμε και η ματιά, ξεχείλιζε καμάρι!

Το βράδυ ήτανε πολλές, οι «φούρλες» στο κρεββάτι,

η προσμονή αβάσταχτη, σαν «μπάμπαλο» στο μάτι!

Με τον αξάδερφο μαζί, «φέξιμι να σι φέξου»,

όλο το χρήμα μαζικό, «μα της νουνάς απ΄έξου!»

Στις δυο η ώρα, το πολύ, βρισκόμασταν στη γύρα,

χτυπώντας και φωνάζοντας, στων χωριανών τη θύρα.

«Άνοιξε θίτσα, άνοιξε», θερμό το παρακάλι,

«σταθείτι λίγου, μάγκουσι, πιδιά του τσιακατάλι!»

«Χριστός γεννάται σήμερον, χαίρετ΄η φύσις όλη»,

σπάνιο είδος ήτανε, τότε, το πορτοφόλι.

Κόμπους γιομάτο της μανιάς, το καθαρό μαντήλι, 

«χρόνια πολλά πιδούλια μου» και ζεστασιά στα χείλη.

Δίφραγκο, για τους εγγονούς και φράγκο στα πραγκόνια, 

«φυγάτι να προυλάβιτι, να μη σας κλεισ' ν τα χιόνια!»

Θυμάμαι ,σαν να ήταν χτες, την προγιαγιά, τη Λένου,

να μου φωνάζει ,«πραγγουνέ, γύρνα ξανά, σι κρένου!»

Γύρισα και διαπίστωσα, το λάθος το μεγάλο,

δεν πρόσεξε και έλυσε, κόμπο για μένα άλλο!

Το χιόνι πάντοτε πολύ, έφτανε ως τα μέση,

λιλίτσια σαν γυμνά σπαθιά, μα στην καρδιά μας ζέση.

Οι γειτονιές πηγές ζωής, όλο χαρά τα «κούτσ΄κα»,

ήταν ξεφάντωμα χαράς, των γουρουνιών η φούσκα!

Θυμάμαι, μια παραμονή, γέλια, φωνές τριγύρω,

κι ο μπάρμπα Αντώνης έβαζε, στα πόδια του το χοίρο.

Το γκούρλισμα ξεσήκωσε, την γειτονιά στο πόδι, 

ήτανε τόσο δυνατό, που ξεπερνούσε.. βόδι!

Κείνη την ώρα η Τασιά, στο πλάι του ζυγώνει

και τον ρωτά, «πως τα περνάς, παππούλη μου Αντώνη;»

-«Όλα καλά, αγγόνα μου, του ΄χα καλά σφιγμένου, 

το 'σφαξα και δεν έβγαλι, ανάσα του καημένου!»

(Λένε, πως υστερούν πολύ, στ' αυτιά οι Πουρναράδες, 

ακούστε όμως καθαρά, αυτές τις δυό αράδες.

«Τσιούλα» τα έχουνε τ΄ αυτιά, τρέχει νερό στ' αυλάκι, 

ακούνε μόνο τα καλά και στα στραβά, βαμπάκι!

///////

Παραμονή Πρωτοχρονιάς τα «πέτουρα» πλασμένα,

άχυρο, φύλλο και παράς, προσεκτικά βαλμένα..

Τη μέρα της Πρωτοχρονιάς, μετά την Εκκλησία

τα «μπαμπαλιούρια θύμιζαν, ιεροτελεστία.

«Άγιος Βασίλης έρχεται, Γενάρης ξημερώνει,

τα φουστανέλια έλαμπαν, έλαμπε και το χιόνι!

Τρία τραγούδια χόρευαν, με αχνιστή ανάσα,

οι κουδουνάδες ξόδευαν, ένα «δεμάτι» πράσα!

Το γαιτανάκι, άρρηκτα, με την Κρανιά δεμένο,

σύμβολο νιότης και χαράς, ιδανικά πλεγμένο.

Φτώχεια, καρδιά, φιλότιμο, ονειρεμένοι βράχοι

και η χαρά σεργιάνισμα, ψηλά στη «Μασδεράχη!»

Χρόνια πολλά σας εύχομαι, υγεία, ευτυχία,

στη διαπασών, για χάρη σας, εκτίμησης ηχεία!

Και του χρόνου..

*Δώρα Γκουντούρα

*Σταυρούλα Γκουντούρα

* Πραγματικά μοναδικός ο Βαγγέλης στο να δημιουργεί τόπους και ουτοπίες, χρόνους και αχρονίες  χαρμολύπης. Τα γραπτά του θυμίζουν έντονα τον τρόπο ύμνων της Εκκλησίας και αυτού του κοσμοκαλόγερου του κυρ Αλέξανδρου του Παπαδιαμάντη. Τον ευχαριστούμε θερμά.