ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ
Κάνει ψύχρα απόψε...
Η νύχτα είναι
τόσο μυστήρια
τόσο εκθαμβωτική
τόσο όμορφη...
παρά την ψύχρα.
Όλα σιωπούν...
ακόμα και οι πέτρες.
Το μόνο που ακούγεται
είναι το σιγανό
ψιθύρισμα
των νιφάδων
καθώς γλιστρούν
απαλά
στην αγκαλιά
του βουνού.
Οι κορφές ντύνονται
μ' ένα
παράξενο φως...
ένα άσπρο φως
βγαλμένο
απ' την ψυχή των Θεών.
Θαυμάζοντας
το μεγαλείο της φύσης,
οι λέξεις
ψάχνουν τρόπο
να το εκφράσουν...
Σαν νιφάδες χιονιού
αιωρούνται
στον άνεμο...
διασχίζουν τον ουρανό
και γράφουν...
Ψάχνοντας
τον δικό σου ουρανό
ένα μονάχα ξέρεις.
Αυτό το φως
που ακτινοβολεί...
εκπέμπεται
κι' απ' τα δικά σου
μάτια.
Αγάπη Σπαθάρα
21/11/2017
(φωτογραφία δική μου.
Όλυμπος 21/11/2017)
ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ
Μάθε να ζεις...
με τον πόνο σου.
Κάθε πόνο...
Μια μορφή ευτυχίας
είναι κι αυτός.
Ναι...ναι.
Μην απορείς.
Φίλος σου είναι.
Καρδιακός.
Μην τον παραμελείς...
Όταν σου κρατά
το χέρι,
κράτα τον σφιχτά.
Όταν σου μιλά
κατάλαβέ τον...
Όταν σ' αγγίζει
δέξου
τα σημάδια.
Κάθε αμυχή
σημάδι ζωής
είναι.
Κάθε πληγή
ομορφαίνει σε βάθος
την ψυχή σου.
Μέσα
από τα σημάδια
γίνεται ορατή
η ανθρωπιά σου.
Γιατί πονάω
σημαίνει...
ζω
αναπνέω
δακρύζω
εκτιμώ.
Αγάπη Σπαθάρα
24/11/2017
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
Μια δεκαοχτούρα κάθισε
πριν λίγο στη συκιά,
κάτω απ'τα φύλλα τα χρυσά
εμένα νε κοιτά...
Γέρνει το κεφαλάκι της
ξέρω πως μου μιλά...
κι όλο πηγαινοέρχεται
επάνω στα κλαδιά.
Έλα μου λέει πιο κοντά
βγάλε φωτογραφία,
θα ανοίξω πάλι τα φτερά
μη χάνεις...ευκαιρία.
Αγάπη Σπαθάρα
26/11/2017
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Ντυμένο μες σε χρώματα
επάνω στο κλαδί,
το όνειρο κελάηδησε
γλυκά απ' το πρωί.
Ταξίδια κάνει με βροχές
με συννεφιά, με χιόνι,
αγγίζει τις βουνοκορφές
στου ήλιου το φως,ζυγώνει.
Φτεροκοπούν οι σκέψεις του
ανοίγει τα φτερά,
ζεσταίνεται η καρδούλα του
στη βαρυχειμωνιά.
Πετά πάνω απ' τα σύννεφα
στο μπλε του ουρανού,
ελεύθερο σαν το πουλί
φλερτάρει με το...νου!
Αγάπη Σπαθάρα
28/11/2017
(φωτογραφία σημερινή δική μου)
ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ Η ΕΛΠΙΔΑ
Υπάρχουν κάποιες
στιγμές που βλέπεις
διαφορετκά...
Κάτι τέτοιες στιγμές
γεννιούνται
οι σκέψεις.
Σκέψεις...σαν νότες
που ξεχωρίζουν
μέσα από τη βουή
του κόσμου.
Νότες...
μιας μελωδίας
πρωτάκουστης.
Όχι...όχι.
Σίγουρα,
δεν χάθηκε ακόμα
η ελπίδα.
Ναι,
σου λέω.
Όσο υπάρχουν ακόμα
άνθρωποι
που θωρούν την άνοιξη
κάτω από βρεγμένα
φύλλα
δεν χάθηκε...
Ζει!
Όσο υπάρχουν ακόμα
άνθρωποι
που δακρύζουν...
βλέποντας την αγάπη
να λάμπει
παρά τις αντίξοες
συνθήκες
υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχει ελπίδα
να ξαναζήσει...
η αγάπη.
Όσο υπάρχουν ακόμα
άνθρωποι
που αγαπούν
πέρα από τα δικά τους
όρια...
πάνω από τον εαυτό τους
όλα είναι δυνατά.
Κάτι τέτοιες στιγμές
νιώθεις
πως θέλεις να μοιραστείς
τις σκέψεις σου...
Να μοιραστείς
τη συγκίνηση...
Να γίνεις
πιο ανθρώπινος...
Να δακρύσεις
κι εσύ...και σαν
βροχή
οι σκέψεις σου...
να αγκαλιάσουν
τον κόσμο.
Αγάπη Σπαθάρα
03/12/2017
(φωτογραφία σημερινή
δική μου)
ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ
Απόψε η πόλη χαίρεται
φοράει τα καλά της,
μέσα στη νύχτα λάμπουνε
διπλά, τα γιορτινά της!
Φώτα, στολίδια, μουσική
στο Πάρκο των Ευχών,
ας κάνουμε όλοι, μια ευχή
στη λάμψη των Φωτών!
Με την αγάπη συντροφιά
ας ζήσουμε το θαύμα,
μικροί μεγάλοι,πλούσιοι φτωχοί
όλοι μαζί, αντάμα.
Αυτό είναι το νόημα
ετούτης της γιορτής,
να λάμψει η αγάπη
και να 'ναι...οδηγητής!
Αγάπη Σπαθάρα
08/12/2017
(φωτογραφία δική μου)
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
Μπήκα κρυφά
στη σκέψη σου
και διάβασα...
αυτά που ήθελες
να γράψεις
αυτά που ήθελες
να πεις...
μα ήταν λειψές
οι λέξεις...
τα γράμματα μικρά...
μπροστά
στην έκσταση...
μπροστά στη λάμψη
της στιγμής
μπροστά στο φως
που έλουσε
το βάθος
της ψυχής...
Κι' έτσι καθώς
με κοίταξες...
με τα λαμπρά σου
μάτια
είδα μέσα
στη θλίψη τους
τη λάμψη
όλου του κόσμου.
Άκουσα...
μέσα στη σιωπή
τους ήχους...
των
δαχτύλων μου,
καθώς με πένα
ζηλευτή
έπαιζαν...
με τις λέξεις
σαν νότες...
πάνω σε χαρτί
ζωγράφιζαν
τη μοίρα...
Τα ακροδάχτυλά μου
ακούμπησαν...
κάθε χορδή
στο στήθος και μέσα
από τα μάτια σου
άρχισαν
να μιλάνε...
κι' έγινε η νύχτα
λαμπερή...
ω θαύμα
εδώ μπροστά μου
και μέσα από τη
λάμψη της
έλαμψε
κι' η
καρδιά μου.
Αγάπη Σπαθάρα
10/12/2017
(φωτογραφία δική μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου