Το νερό για την Ξηροκρανιά, ειδικά προπολεμικά, ήταν αληθινό αγαθό ζωής. Η βρύση όμως που έρεε το νερό της...ζωής αποτελούσε και την αφορμή για κοινωνικές επαφές!
Από παλιά ακόμα στο κέντρο κάθε χωριού εκτός από τον Ιερό Ναό και το σχολείο υπήρχε και η βρύση. Δίκτυο νερού βεβαίως για τα σπίτια δεν υπήρχε και έτσι ιδιαίτερα οι γυναίκες -όλων των ηλικιών - του χωριού μαζεύονταν στη βρύση για να γεμίσουν με νερό τις στάμνες ή τα χάλκινα αντικείμενα τους.
Μπροστά στη βρύση αναπτύσσονταν όπως ήταν φυσιολογικό και οι κοινωνικές σχέσεις είτε με το σχολιασμό των νέων του χωριού είτε με το...νυφοδιάλεγμα εκ μέρους των υποψηφίων γαμπρών!
Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο που πάρα πολλά παραδοσιακά τραγούδια τραγουδούν τη βρύση του χωριού ως σημείο συνάντησης. "Στη βρύση στην κρυόβρυση...", "Βρύση μου μαλαματένια", "Σαν πας Μαλάμω μ' για νερό", είναι ένα μικρό δείγμα από τα τραγούδια που αναφέρονται στη βρύση και που φανερώνουν το πόσο σημαντική ήταν η κεντρική βρύση του χωριού όχι μόνο για το ξεδίψασμα του σώματος, αλλά και της...ψυχής.
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τη βρύση...της Ξηροκρανιάς όπως ήταν κατά το 1936. Πίσω ακριβώς από την πέτρινη κρήνη διακρίνουμε και το καμπαναριό του Άγιου Δημητρίου όπως αυτό συνεχίζει να υπάρχει έως σήμερα.
Χρήστος Γ. Γκουνέλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου